ERVARING VAN “SEVENTH” DOOR DE OGEN VAN EEN BEZOEKER/BEWONER IN DE VORM VAN EEN INTERVIEW, HELD IN HET JAAR 2025
We zitten met Jan van Loon aan de vooravond van Kerst in het jaar 2025 nabij Rotterdam en Van Loon vertelt over zijn leven, verandering, zijn verdriet en zijn beleving van “Seventh”, de piramides die in 2012 in Nederland zijn gebouwd… Hij begint met uitleg;
“In 1975 was ik twaalf jaar en nu in 2025 ben ik tweeënzestig jaar…”
Ik was twaalf jaar oud. Onderweg naar huis bleef ik huilen. Ik liep twee kilometer en moest stoppen. Wederom om te huilen. Ik viel op mijn knieën, zette mijn ellebogen op de donkere aarde en huilde, alsof ik hiervoor geboren was. Mijn tranen vielen in de verse voren die we zojuist hadden gelegd en ze zouden ze vullen als ze konden. Verschroeid zou de aarde onder mijn voeten dan alleen zoute aardappelen opleveren. Zeekraal zou zoet smaken bij de smaak van deze aardappelen, als mijn lichaam echt groot was. En ik dacht dat ik niet groter zou worden toen ik op ons aardappelland hoorde dat mijn moeder was overleden.
Hoewel mijn leven veel veranderde, groeide ik en werd alles steeds mooier. Ik ben hier geboren, dacht ik, en ik hield van het land en de omgeving als een echte boer. Mijn liefde was groen. Het bestond uit het veld, de prachtige zonsopgang en zonsondergang. En ook dat zou veranderen. “Hoe zal ze eruit zien als ik ouder ben?” Dat vroeg ik me als dertigjarige man vaak af. Ja, ik wist dat onze landbouwgrond moest wijken voor andere plannen. De generatie na mij zou mij niet meer opvolgen. En wat moest ik geloven van de plannen om een prachtig natuurgebied aan te leggen? Dit werd vaak nog een verkapt woongebied, omdat dit voor de gemeente het meeste opleverde. Kan dat eigenlijk gestopt worden?
Voor het eerst op het nieuwe landgoed “Seventh”
Toen liep ik ver voor mijn vijftigste door het natuurgebied met groene weiden, een heuvelachtig landschap en veel bomen. Het was heel toegankelijk en ik vond een mengelmoes van vele soorten bomen, kruiden in het wild en kruidentuinen. Er waren zelfs tuinhuisjes, een amfitheater, een gracht, prachtige bruggen, mooie, langgerekte boerderijen gebouwd van natuursteen, waar mensen sliepen die werkten in het grote piramidevormige gebouw. Er was ook een natuurlijk zwembad in de buurt, met schaduwrijke hoekjes. En bij het meer liep ik veel langs een rotspunt, over een strand, waar mensen samenkwamen. Even verderop kwam ik bij een jachthaven met van die sfeervolle hoekjes, houten vlonders en terrassen met lemen huisjes in verschillende kleuren, alsof het aan de Middellandse Zee ligt.
Toen ik daar liep, rook ik nog het land, want er was nog akkerbouw. Er waren tuinen onder het grote glazen gebouw. Het stond vol met fruit en diverse groenten, en het leek wel een bloemenzee. Er waren aardbeiengrotten van anderhalve meter hoog. Tomaten hingen in trossen aan een soort hangend meer, in cirkels, allemaal verbonden. Bonen vormden met hun planten hagen van een heel aantal ronde kleinere en grotere tuinen. Tussendoor was de radijs, verschillende soorten sla en pompoenen. Aan de buitenranden zaten of liever gezegd rabarber, spinazie, rode en witte kool, bloemkool en wortelen. Aan de noordzijde lagen de aardappelvelden, grote groene ronde schijven afgewisseld met witte geurende bloemen, telkens afgewisseld met een enkele kruidentuin die bij de sfeer paste.
En hoewel ik nooit eerder van piramides heb gehouden, waren ze in het o zo platte Nederland een zeer aangename afwisseling. In de glazen wanden zag ik de wolken voorbij trekken. En toen ik in een van de gezondheidskamers door de scanner in een van de benen ging, stond ik versteld. Elke keer ervoer ik meer zicht en inzicht. Ik heb van alles geleerd over de achtergronden van ziektes en hoe je beter gezond kunt blijven. Ze stelden dat je gezonder kon blijven en meer balans kon ervaren, en ik denk dat dat klopt.
De green hielp veel van hun stress te verlichten. En ik kan niet stoppen met erover te vertellen, want je kon niet voorbij de regionale tuinen kijken. In het zuiden stonden de verschillende boomsoorten die rond de Middellandse Zee groeiden. Volgens mij stonden er zelfs palmbomen rond de natuurlijke poel, haha.
In het noorden daarentegen zagen we in die tijd zelfs verschillende soorten naaldbomen, en als we verder keken, zagen we de ijsschotsen van de grap die destijds werd uitgehaald, in de tijd van de zogenaamde grote klimaat veranderingen. In die tijd was men over het algemeen bang dat de ijskappen heel snel zouden smelten en Nederland onder water zou komen te staan.
In het oosten zag men de nabootsing van de polders en ook de verschillende molens, die lang voor de voltooiing van de piramiden dienst deden als poldermolens. Ook waren er over het hele terrein groene oefenterreinen voor de beginnende golfer. Overdag zag men die golfkarretjes en de karretjes van de ouderen vielen vaak niet eens op. En op de paden kon je ook fietsen en skeeleren.
Kijkend naar het westen en hoog in de piramide staand, konden we met enige moeite de duinen en de Noordzee zien. Het zwembad, met de haven, rotspartijen en strand ten noorden van het zwembad, gericht op de zon, was duidelijk zichtbaar vanuit een van de drie restaurants en was een genot voor elke levende ziel met ogen.
Als ik daar niet was verhuisd, had ik de piramide nog steeds zoveel mogelijk bezocht. Ik was immers in mijn oude, mooie en prettige omgeving, maar juist die omgeving in de piramide bracht me tot rust. Er is echt iets met je gebeurd. Behalve dat het een imposant gebouw was, voelde je dat ‘harmoniseren’ ook daadwerkelijk gebeurde als je in de buurt was of binnen rondliep.
Ik kan me nog de eerste keer herinneren dat ik voor het eerst in contact kwam met de mensen van ‘Seventh’. Gezellige mensen, dacht ik toen. Ik heb die mening nooit hoeven veranderen. Mijn prettige ervaringen namen alleen maar toe naarmate ik meer over filosofie leerde. In ‘Seventh’ gaven mensen niet om meningen in het algemeen. Je kon daar gewoon jezelf zijn. En de verantwoordelijkheid die ik kon nemen voor mijn leven en voor mijn gezondheid waren de belangrijkste redenen waarom ik niet had verwacht daar te wonen. Ik voelde me veilig als er echt iets aan de hand was, zag veel mensen die ik interessant vond, werkte mee aan innovatiestukken en bracht mijn kleinkinderen naar de crèche als ze logeerden.
Als je mij nu zou vragen wat er zo leuk is aan ‘Seventh’, dan zou ik zeggen: ‘Dat ik daar alles kon vinden, eten, drinken, gezondheid, het fijne leven, maar ook de professionaliteit van de mensen die er werkten. ‘ Natuurlijk vond ik het fijn dat ik niet naar buiten hoefde, de spa uitgebreid kon bezoeken en op elk niveau een soort oase kon ervaren, omdat er in elke serre tuinen waren. Maar als je ouder wordt, wil je toch die normale dingen kunnen doen. Weliswaar komen er vele anderen bij je op bezoek, omdat je in zo’n apart gebouw woont, willen ze de vorm ervaren en natuurlijk de centrale operatiekamer bezoeken, of ‘de bol’ zoals dat heette.
Je maakte deel uit van de samenleving in ‘Seventh’. Eigenlijk nog meer omdat alles binnen handbereik was, en er veel beschikbaar was voor de generaal en voor de wellness- en gezondheidszoeker. Ook was ik veel bij de medische en interactieve, vernieuwende congressen en niet te vergeten de theatervoorstellingen. In ‘Seventh’ at ik het lekkerste eten, beleefde ik de mooiste avonden en zag ik hoe nuttig ik was voor de maatschappij, mijn directe omgeving en mezelf.
“Ja, ‘Seventh’ was mijn beste kans!”
Als je meer wilt weten over ‘Seventh’ kun je klikken op www.TheOtherWayofLiving.nl